Drugi mecz wieczoru zapowiadał się bardzo emocjonująco. I taki też był, tyle że przez zaledwie kilka minut. Dość szybko dała się bowiem zauważyć zdecydowana przewaga gości, którzy rozgrywali, nie bójmy się tego powiedzieć, swoje najlepsze spotkanie w sezonie. To był wreszcie mistrz, jakiego chcielibyśmy oglądać. Pewny siebie, dynamiczny i, co ważne, piekielnie skuteczny. Mimo okresu naporu KAT na początku starcia, to właśnie czarni objęli prowadzenie po znakomicie rozegranej kontrze. Nim biali się obejrzeli, otrzymali dwa kolejne ciosy. Nagle przegrywali już trzema bramkami, choć tak naprawdę w pierwszych minutach swobodnie mogli prowadzić. Gospodarze starali się zresztą odrabiać straty, lecz jedynym, na co było ich stać przed przerwą był honorowy gol Tomasza Kokoszki. Art-Gum strzelił w pierwszych dwudziestu minutach aż pięć goli i w zasadzie już wtedy losy meczu zdawały się być przesądzone. Także i po zmianie stron obraz gry wyglądał dość podobnie. Art-Gumowi wychodziło wszystko, rywalom – prawie nic. Białym nie można odmówić waleczności i zacięcia, gdyż nawet przegrywając już 1:10 nadal walczyli o kolejną bramkę, ale tego wieczoru niewiele byli w stanie zdziałać. Z tak dysponowanymi gośćmi kłopoty miałby nawet lider.